จากความเชื่อของชาวเรือ “ ประภาคาร ” หรือ Lighthouse เปรียบเสมือน “ ดวงประทีปแห่งท้องทะเล ” คอยส่องนำทางของชาวเรือ เป็นเครื่องเตือนว่าได้เข้าสู่เขตร่องน้ำ หรือเข้าสู่เขตที่เป็นอันตรายต่อการเดินเรือแล้ว โดยใช้แสงไฟเป็นตัวบ่งบอก ดังนั้นไฟดวงนี้จะดับไม่ได้ จึงต้องมีเจ้าหน้าที่ควบคุมดูแลอยู่ตลอดเวลา

“ ประภาคาร ” หรือ Lighthouse เกิดขึ้นครั้งเเรกในโลกประมาณ 50 ปีก่อน พ.ศ. - พ.ศ. 50 ทางแถบทะเลเมดิเตอร์เรเนียน เพื่อเอื้อประโยชน์ให้กับการเดินเรือติดต่อค้าขายกัน เริ่มจากในสมัยนั้นขับเคลื่อนเรือด้วยแรงคนตีกรรเชียง และได้อาศัยภูเขาไฟซึ่งมีอยู่มากมายในบริเวณนั้น เป็นจุดสังเกตในการเดินเรือ ครั้นภูเขาไฟดับ ก็ได้จุดไฟขึ้นแทน จากวิธีการนี้ทำให้เกิดความคิดในการสร้างกระโจมไฟขึ้นในเวลาต่อมา ตามประวัติประภาคารแห่งแรกในโลก คือประภาคารที่ตั้งอยู่บนเกาะฟาราส ( Pharos) หน้าเมืองอะเล็กซานเดรีย ( Alexandria) ในอียิปต์ มีชื่อว่าฟารอสแห่งเล็กซานเดรีย (Pharos of Alexandria) ประภาคารนี้ สร้างโดยชาวกรีก ชื่อ ซอสตราตุส ( Sostratus) ชาวเมืองไนดัส ( Cnidus) ในสมัยกษัตริย์ปโตเลมี ( Ptolemy) ประมาณ พ.ศ. 260

ประภาคารได้พัฒนาเรื่อยมาตามความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีใหม่ๆ เช่น เดิมใช้ไม้เป็นเชื้อเพลิงสำหรับแสงสว่าง ต่อมาก็เป็นแสงสว่างจากไขปลาวาฬ เป็นน้ำมันก๊าซ เป็นแก๊สอะเซติลีน ( Acetylene) และมาเป็นไฟฟ้าในที่สุด

ในสมัยปัจจุบัน ประภาคารนอกจากจะเป็นที่ส่งสัญญาณไฟ เพื่อเป็นที่หมายให้ชาวเรือแล้ว ยังมีสัญญาณอย่างอื่นอีก เช่น “ สัญญาณหมอก ” ซึ่งจะส่งเป็นเสียงหวูด ไซเรน หรือ ระฆัง ในเวลาที่มีหมอกโดยอัตโนมัติ และมี “ สัญญาณวิทยุ ” เพื่อให้ชาวเรือหาทิศทางที่ตั้งของประภาคารจากสัญญาณที่ส่งออกไปนั้น เพื่อนำไปกำหนดตำบลที่ของเรือในทะเลได้ ประภาคารบางแห่งยังมีสัญญาณแสดงให้ทราบความลึกของน้ำในเวลาที่เรือผ่านบริเวณนั้นด้วย

A lighthouse keeper's cottage เดิมจึงเป็นกระท่อมสำหรับผู้ดูแลไฟแห่งท้องทะเล ได้ถูก Edward Hopper ศิลปินชาวอเมริกาปรับเปลี่ยนมาเป็นบ้านสำหรับพักอาศัยของเขาและครอบครัว จากความที่เป็นศิลปิน ดังนั้นเขาจึงมิได้รื้อหรือเปลี่ยนแปลงส่วนต่างๆ ของประภาคารมากนัก แต่ใช้มีวิธีปรับเปลี่ยนให้เข้ากับสภาพแวดล้อมโดยรอบและเข้ากับลักษณะเด่นของประภาคารได้อย่างลงตัว

ด้วยความที่ A lighthouse keeper's cottage ตั้งอยู่ในจุดที่สูงและอยู่บนแหลมจึงเป็นข้อได้เปรียบของบ้านหลังนี้ที่สามารถมองเห็นทั้งฝั่งทะเลในระยะไกล ในขณะเดียวกันก็สามารถมองเข้ามาในแผ่นดินได้ไกลถึง 4,800 กิโลเมตร อีกด้วย

การตกแต่งภายในเน้นการใช้ไม้เป็นหลักทั้งแต่พื้นไม้สน เพดานไม้จามจุรี รวมไปถึงการใช้เฟอร์นิเจอร์ ไม้แบบ antique ด้วยความเป็นศิลปินของเจ้าของบ้านสีขาวจึงเป็นสีหลักที่เลือกใช้ เนื่องจากสามารถเล่นสีในส่วนของเฟอร์นิเจอร์ได้เยอะ และสามารถใส่ลูกเล่นได้หลากหลาย

สีรองลงมาที่เลือกใช้คือ สีฟ้าจาง เป็นที่ที่เข้ากันได้ดีกับบรรยากาศของบ้านที่อยู่ริมทะเล เป็นการสร้างบรรยากาศทะเลในบ้านอีกแบบหนึ่ง นอกเหนือจากของประดับตกแต่งต่างๆ เช่น ประภาคารจำลอง หินกรวด หรือแม้กระทั้งผ้าปูที่นอนพิมพ์ลายหอยต่างๆ

หน้าต่างที่ค่อนข้างเยอะเพื่อใช้ระบายอากาศและรับลม ยังช่วยรับแสงธรรมชาติที่จะเข้ามาในทุกทิศทาง บวกกับการที่เลือกใช้ผ้าม่านโปร่งสีขาว ทำให้บ้านดูนุ่มนวลได้อย่างไม่น่าเชื่อเลยทีเดียว

ห้องรับแขก เลือกใช้เก้าอี้หวายกับผ้าทอสีขาวและฟ้าเข้ากันได้ดีกับโซฟา Style Country สีขาวลายดอกสีฟ้า โต๊ะกลางไม้แบบ antique มีชั้นเก็บของ

โถงกลางบ้าน เป็นศูนย์กลางของบ้าน ที่สามารถเชื่อมจากชั้นล่างสู่ชั้นสองและเชื่อมเข้าสู่ห้องต่างๆ แล้วยังใช้เป็นที่โชว์ผลงานของตัวเองได้อีกด้วย

จากมุมมองของบ้านเป็นมุม Panoramic สามารถมองเห็นได้กว้างไปจนสุดหน้าผา สร้างเสน่ห์ให้น่าหลงใหลในหน้าร้อนที่ท้องฟ้าโปร่งสามารถมองเห็นแสงไฟระยิบแข่งกับแสงดาวบนฟ้า ใครจะเชื่อล่ะว่าจากกระท่อมของคนเฝ้าไฟในประภาคารจะกลับกลายมาเป็นบ้านแสนโรแมนติกสำหรับผู้ที่หลงใหลทะเลได้ล่ะ...