13.00 น. ถึงสนามบินคุนหมิง หลังผ่านพิธีตรวจคนเข้าเมือง เข้าไปมีคุณหลินหลินไกด์ของบริษัททัวร์มารอรับ พร้อมนำตั๋วเครื่องบิน คุนหมิง - ลี่เจียงมาให้ "ว้าว...ไกด์พูดภาษาไทยคล่องเชียว ดีใจจัง" ไกด์พาเราเอาบรรดากระเป๋าทั้ง 10 ใบไปฝาก ที่นี่มีที่รับฝากกระเป๋าที่เดิ้นอย่าบอกใครเลยค่ะ เป็นรถกระบะที่ต่อตู้ด้านหลังของรถ

        “ระหว่างรอขึ้นเครื่องตอน 6 โมงเย็นจะพาไปเที่ยววัดหยวนทง และพาไปกินสุกี้ค่ะ” เป็นบริการพิเศษจากบริษัทค่ะ จากนั้นแนะนำไกด์ท้องถิ่น สาวน้อย เป๊า เป๋า ที่พูดได้คล่องมากภาษาเดียว คือ ภาษาจีน จะเป็นคนพาชาวคณะไปเที่ยว อ้าว!! หลงดีใจนึกว่าจะมีไกด์ที่พูดไทยได้ แม้จะพูดได้ภาษาเดียว แต่ เป๊า เป๋า ก็บริการสุดใจขาดเรียกรถ taxi ให้เรา 2 คัน บอกจุดหมายปลายทางกับคนขับทั้งสองคัน “วัดหยวนทง” เป้าหมายแรกของการเที่ยวทริปนี้

        ออกจากวัดหยวนทงไกด์สาว เป๊า เป๋า เรียกรถ taxi ให้พาไปกินสุกี้ เราก็ใจง่ายกินก็กิน ชื่อร้านอะไรนี่จำไม่ได้ เพราะมัวแต่สนใจสิ่งรอบข้าง ก็แหม.. บ้านนอกเข้ากรุงนี่น่า ร้านอาหารเหมือนร้านอาหารจีนบ้านเรา ที่แปลกกว่าคือกลางโต๊ะเจาะช่องตั้งเตาถ่านและหม้อใหญ่มาก เห็นแล้วอลังการงานสร้างมากๆ โต๊ะด้านข้างมี จานใส่ผักเอย เนื้อเอย เห็ดเอย เยอะไปหมด หน้าตาแปลกๆ ทั้งนั้น วางไว้กี่สิบจานไม่รู้นับไม่ถ้วน เรานั่งมองหน้ากัน งง++ แล้วสาวน้อย เป๊า เป๋า  ก็เฉลยว่าเดี๋ยวพนักงานจะเข้ามาปรุงให้ สุกี้นี้เป็นสุกี้เห็ด ชุดอาหารจะจัดมาเป็นชุดซึ่งปกติจะรับประทานโต๊ะละ 10 คน เครื่องดื่มที่เสริฟก็เป็นน้ำชา และโค้ก ถูกใจเพราะมีโค้กนี่แหละ

        Enjoy eating มากๆ  เพราะเริ่มจากพนักงานตักน้ำซุปเปล่าๆ ที่อยู่ในหม้อ ให้นั่งจิบไปพลางๆ รอเวลา อืมรสชาติอร่อยมากๆ เลยนี่ขนาดน้ำซุปเปล่าๆ นะ จากนั้นเค้าก็เริ่มจากใส่ไก่ดำ เห็ดอะไรบ้างไม่รู้ใส่ไป เป็นสิบจาน แล้วปิดฝา แล้วเค้าก็เดินออกไป ทิ้งเวลาให้พวกเรานั่งงงว่าแล้วงัยต่อ ทัพพีคู่ใหญ่มาก เหมือนทัพพีเวลาเชฟปรุงอาหารเลย hana กำลังจะตักเสริฟพอดี พนักงานคนเดิมก็เดิเข้ามา พูด @#$#@%&*&%##@ ไม่รู้เรื่อง แต่ประมาณว่าจะทำอะไรเดี๋ยวชั้นเสริฟให้เอง แล้วเค้าก็ตักเสริฟ ให้เราทุกคน จากนั้น เค้าก็ใส่คล้ายๆ ลูกชิ้นแบบต่างๆ ลงไปปิดฝา แล้วเธอก็เดินจากไปอีกครั้ง 

        คราวนี้รู้แล้วว่าห้ามยุ่งนั่งกินในถ้วยของตัวเองไป ที่เหลือเดี๋ยวเธอก็จะกลับมาจัดการเอง เหมือนตั้งเวลาไว้ แล้วเธอก็เดินกลับมา พูด @#$#@%&*&%##@  คน คน แล้วก็ตักเสริฟ คราวนี้ใส่ผักไปอีก เป็นสิบจาน คราวนี้พี่ maya เริ่มตั้งตัวติดแปลให้ฟังค่ะ เธออธิบายว่าผักที่ใส่มีอะไรบ้าง ใส่เสร็จ คน คน แล้วเธอก็เดินจากไปอีกครั้ง ทุกคนมองหน้ากันว่ายังไม่จบคอร์สใช่ไหมแต่เริ่มอิ่มแล้วนะ รอบนี้เธอกลับมาด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม เติมถ้วยใหม่ให้ แล้วถามว่าอร่อยหรือเปล่า จากนั้นใส่เส้นหมี่ก้อนๆ ที่หน้าตาเหมือนมาม่าเส้นใหญ่ คาดว่าเป็นรอบสุดท้ายแล้ว เพราะคราวนี้เธอเดิมมาเสริฟแล้วหายไปเลย จากนั้นใครใคร่เติม เติม โค้กหมดพอดี พี่ maya หันไปสั่งให้ อ๋อ..ที่นี่เรียก เข่อเล่อ ศัพท์คำแรกที่ต้องท่องจำไว้

        หนังท้องตึงหนังตาก็หย่อน เอ้ย ไม่ใช่ ต้องเตียมตัวไป check in ไปลี่เจียงได้แล้วถึงสนามบินทางบริษัททัวร์จัดการเช็คอินกระเป๋าทั้ง 10 เรียบร้อยแล้ว ดีจัง แล้วก็ร่ำลา สาวน้อย เป๊า เป๋า จากตรงนี้จะไม่มีไกด์แล้ว ถึงลี่เจียงรถที่จองไว้มารับ ที่สนามบิน แล้วก็มีเรื่องลุ้นระทึกจนได้ เมื่อตรวจนับกระเป๋าแล้วหายไป 1 ใบ เป็นกระเป๋าที่ถือขึ้นเครื่องตอนขามา(ของพี่นุก) ต้องเป็นใบที่ 11 แต่ไม่ได้นับรวมไว้ใน 10 ที่โหลดมา ด้วยการประสานงานของพี่ maya และสาวน้อย เป๊า เป๋า ได้ความว่าหลงติดอยู่ที่บริษัท และจะมีไกด์ของบริษัทพานักท่องเที่ยวมาในอีก 2 วันจะนำมาส่งคืนให้ เฮ่อ!! โล่งอก ดีนะที่ไม่ใช่ของ hana อ้าว..ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ เพราะ hana มีกระเป๋าไปใบเดียวแล้วถ้าเป็นของ hana ละก็แย่แน่ๆ เพราะทุกอย่างอยู่ในนั้นหมด ตั้งแต่ยาลดความสวย..จนถึง ขาตั้งกล้อง อิอิ ( ทุกคนกำลังจับตามองว่า hana เอากระเป๋ามาใบเล็กมาก ขนาดประมาณ 20 นิ้ว แล้วมีทุกอย่างเท่าคนอื่น บางอย่างมากกว่าด้วยซ้ำ อย่างขาตั้งกล้องก็อยู่ในกระเป๋า เป็นไปได้อย่างไร แค่เสื้อกันหนาวตัวเดียวก็เต็มกระเป๋าแล้ว ไม่น่าเชื่อ แต่ก็ต้องเชื่อล่ะ เรามีคาถาเสกของเล็ก!!!  )

        ซือจี เป็นคนขับรถที่ให้เราตลอดทิปนี้ แต่งตัวดีมากค่ะ (ใส่สูท ใส่ถุงมือด้วย)ซือจี บอกว่าจะต้องนั่งรถไปอีก 40 นาที ถึงจะถึงโรงแรม สองข้างทางมืดมาก มองอะไรไม่เห็นเลย ก็มัน 3 ทุ่มแล้วเนอะ ยังคึกอยู่เริ่มท่องศัพท์ใหม่อีกรอบ

        “จ่าว อาน”          อรุณสวัสดิ์
         “เซีย เซีย”         ขอบคุณ
         ………………………………
        ตั้ว เส้า เฉียน ??   ราคาเท่าไร อันนี้ สำคัญค่ะ ต้องได้ใช้แน่ๆ ..อิอิ