พอกลับมาที่หน้าโรงแรม ตอนนี้ กรุ๊ปญี่ปุ่นหายไปแล้ว..แต่ก็จะมีนักถ่ายภาพที่มากับรถตู้กับรถปาเจโรมาประปราย พอมาถึงปั๊บ ก็ลงมาตั้งขาปุ๊บ แล้วก็ถ่ายๆๆๆๆ เสร็จแล้วก็ขึ้นรถไปอย่างรวดเร็ว..

ภาพ "แอ่งกะทะเดือด" ถ่ายจากหน้าโรงแรมครับ..

เอาภาพซีเปียของ "แอ่งกะทะเดือด" บ้างนะครับ..

"หุบแห่งหมอก"

อีกยอดหนึ่งของเหมยลี่..

เห็นแล้วนึกถึงอุลตร้าแมนสมัยเด็กๆ ที่ขึ้นไปสู้กับสัตว์ประหลาดบนเขาหิมะจัง..

จากห้องพักของผมบนโรงแรม ผมเห็นภาพของธารน้ำแข็งหมิงหย่งเป็นแบบนี้ครับ..

" ธารน้ำแข็งในหุบเขา"

ในที่สุด ผมก็เห็นยอดเขาอยู่ยอดหนึ่ง ซึ่งน่าจะไม่ใช่ Kawagepo แต่ก็คล้ายๆ กันมั๊งครับ..ไม่ว่าอย่างไร ผมก็หลงรักที่นี่เข้าอย่างจัง..

" ยอดหนึ่งในเหมยลี่"

ภาพส่วนที่เหลือของผม จะเป็นภาพที่ถ่ายในระหว่างเดินทาง ทั้งขาขึ้นไปเต๋อชิง และขาลงมาจงเตี้ยน ตลอดไปจนถึงเมืองลี่เจียง ซึ่งมีทิวทัศน์สวยงามเกินที่ผมจะบันทึกไว้ได้หมด..(ไปกับทัวร์ครับ เรียกจอดบ่อยๆ เดี๋ยวโดนตื้บ..) ซึ่งผมจะนำมาลงในหัวข้อ "ถนนแห่งท้องฟ้า" ครับ..

ผมเชื่อว่าคนเราในทุกวันนี้ มีทั้งโชคและเปี่ยมด้วยวาสนา และเมื่อเทียบกับสมัยก่อน เพียงแค่คิดจะขึ้นไปบนยอดเขาที่สูงเทียมเมฆเช่นนี้ ต้องอาศัยกำลังกายและกำลังใจที่แน่วแน่จริงๆ การเดินทางก็แสนจะลำบาก แถมอากาศก็เบาบาง ถ้าอายุมากหน่อย โอกาสจะมีปัญหาด้านสุขภาพก็มีสูง..

ในปัจจุบัน การเดินทางแสนจะสะดวกสบาย มีคนจัดการให้ทุกอย่าง เพียงแต่ต้องนั่งรถนาน และหากหายใจไม่ทัน ก็ยังมีอากาศอัดกระป๋องเพื่อช่วยหายใจอีก หากคุณเป็นอีกคนหนึ่งที่คิดอยากจะหาสถานที่ท่องเที่ยวที่ประทับใจไปตลอดทั้งชีวิต ผมอยากจะแนะนำให้เลือกที่นี่ เพราะคงมีสถานที่เพียงไม่กี่แห่งบนโลกที่มีความงดงามเช่นนี้..

-X10-

Back 1 | 2 | 3| 4